jueves, 30 de junio de 2011
Todo el pecado del mundo
Ahora recuerdo que los pájaros
se callaron cuando entramos nosotros
como si fuéramos los emisarios de alguna catástrofe
o los encargados de un templo.
Despacio, nos fuimos acercando
el uno junto al otro.
Pensé que en la hebilla dorada de tu cinturón
se encontraba la causa de todos mis males
y que me llevaría mucho tiempo tocarlo,
mucho tiempo borrarlo después,
como si todo el pecado del mundo
se concentrara allí, y yo debiera decidir, para siempre,
si hacerlo o no.
Poema de Osvaldo Bossi (Ciudadela, provincia de Buenos Aires, 1963) del libro El muchacho de los helados y otros poemas (Buenos Aires, Bajo La Luna, 2006)
Etiquetas:
Bajo La Luna,
Cuaderno de lecturas,
Osvaldo Bossi,
Poesía argentina
miércoles, 29 de junio de 2011
Otro río que pasa
y quisiera irme al Turkestán porque Turkestán es una bonita palabra
RAUL GONZALEZ TUÑON
Con el número Dos nace la pena
LEOPOLDO MARECHALfidelidad del lirio a su color
JULIO CORTAZAROh Piranesi, el bello capitel
conmueve más, sin flores, que un verano
SILVINA OCAMPO
porque yo hermanos igual que Buenos Aires
no estaba aquí me trajeron de EuropaCESAR FERNANDEZ MORENO
Vuelvo una mano al pecho
buscando una fe en la oscuridad
de mí mismo
JOAQUIN O. GIANUZZI
He construido un jardín como quien hace
los gestos correctos en el lugar errado
DIANA BELLESSI
la vida
es material, y la materia
es difícil, sagrada
ALEJANDRO CROTTO
Versos procedentes de Otro río que pasa, un siglo de poesía argentina contemporánea (Buenos Aires, Bajo La Luna, 2010)
lunes, 20 de junio de 2011
Odres nuevos para vinos viejos (o viceversa)
Así amaneció hace unos días un famoso monumento socialista situado en el centro de Sofía. Ha sucedido por sorpresa y se desconoce al autor. En una de las imágenes puede apreciarse el antes y el después.
(Nota curiosa: ha sido Fruela Fernández, a 3500 km de aquí, quien me ha enviado hace unas horas el enlace de la noticia, cuando aún muchos de los sofiotas no se habían enterado. Fruela, ¿eres tú el Bansky de los Balcanes?)
(Nota curiosa: ha sido Fruela Fernández, a 3500 km de aquí, quien me ha enviado hace unas horas el enlace de la noticia, cuando aún muchos de los sofiotas no se habían enterado. Fruela, ¿eres tú el Bansky de los Balcanes?)
Etiquetas:
Bulgaria,
Fruela Fernández,
graffiti,
Socialismo,
Sofia
domingo, 19 de junio de 2011
domingo, 12 de junio de 2011
Algunas opiniones sobre el Diario de Juan Bernier
"Sólo las almas generosas y grandes pueden leer un texto como este, tan vivaz, tan hondo y tan fácilmente condenable, si eso es lo que se busca. Pero Bernier ni pretendió aplauso ni condena, sólo comprensión, y la merece porque no se entrega a su pasión sin honestidad y sin análisis. Una obra de gran calibre, muy poco española".
"Un gran texto, el reflejo prístino de una sexualidad y sensualidad malditas en un país pobre donde todo ello -nueva paradoja- sería más fácil entonces, pese a la sombra, que ahora que predicamos una apertura, a menudo más hablada que realidad".
Luis Antonio de Villena"Ningún libro de la literatura española podría comparársele".
Andrés Trapiello
"A la altura de Gide, Genet y Pasolini, como señala, sin exagerar, el responsable de la edición, Juan Antonio Bernier".
Julián Rodríguez"El que lo lee, está leyendo a un hombre. Hay muchos libros, muchas novedades, algunas que merecen nuestro tiempo, nuestra lectura, pero no hay ningún libro tan insólito como el de Bernier en nuestra literatura".
Javier RioyoDiario de Juan Bernier (edición de Juan Antonio Bernier, Pre-textos, Valencia, 2011)
miércoles, 8 de junio de 2011
Poetas españoles en Sofía
ПЪРВА ТВОРЧЕСКА СРЕЩА С МЛАДИ ИСПАНСКИ ПОЕТИ В БЪЛГАРИЯ
16 юни 2011 год., четвъртък, в 18.00 часа
Културен център на СУ „Св. Климент Охридски”Вход от бул. „Цар Освободител”
Консекутивен превод от испански на български език.
Модератор: Хуан Антонио Берниер
С участието на поетите
Хуан Андрес Гарсия Роман, Марта Мерино и Рафаел Еспехо
Културен център на СУ „Св. Климент Охридски”Вход от бул. „Цар Освободител”
Консекутивен превод от испански на български език.
Модератор: Хуан Антонио Берниер
С участието на поетите
Хуан Андрес Гарсия Роман, Марта Мерино и Рафаел Еспехо
Посолството на Испания в България и Катедрата за ибероромански филологии на СУ „Св. Слимент Охридски” Ви канят на Първата творческа среща с млади испански поети в България, която ще се състои на 16 юни, четвъртък, в 18 часа в Културния център на Софийски университет.
След издаването на La inteligencia y el hacha (Мадрид, 2010), критикът Луис Антонио де Вильена установява, че в Испания съществува ново поколениепоети, което той нарича „Поколението на 2000”. Тези творци, родени през 70-те и 80-те години на миналия век, започват да публикуват основните си произведения през първото десетилетие на XXI век. Друг критик и поет, Хуан Карлос Рече, в скорошната си антология- изследване Para los años 10 (Монтевидео, 2011), паосочва, че една отосновните им отличителни черти е желанието им да се впишат в традиция, която не е само испанска, а е присъща на испано-говорящия свят и даже е универсална.
Рафаел Еспехо, Хуан Андрес Гарсия Роман и Марта Мерино са изтъкнати членове на това ново поколение испански поети. На творческата среща ще имаме възможност да слушаме, да се наслаждаваме и да разговаряме с поетите, и чрез срещата с тях ще придобием по-ясна представа за възможните пътища, по които ще продължи испанската поезия на настоящето и на бъдещето.
След издаването на La inteligencia y el hacha (Мадрид, 2010), критикът Луис Антонио де Вильена установява, че в Испания съществува ново поколениепоети, което той нарича „Поколението на 2000”. Тези творци, родени през 70-те и 80-те години на миналия век, започват да публикуват основните си произведения през първото десетилетие на XXI век. Друг критик и поет, Хуан Карлос Рече, в скорошната си антология- изследване Para los años 10 (Монтевидео, 2011), паосочва, че една отосновните им отличителни черти е желанието им да се впишат в традиция, която не е само испанска, а е присъща на испано-говорящия свят и даже е универсална.
Рафаел Еспехо, Хуан Андрес Гарсия Роман и Марта Мерино са изтъкнати членове на това ново поколение испански поети. На творческата среща ще имаме възможност да слушаме, да се наслаждаваме и да разговаряме с поетите, и чрез срещата с тях ще придобием по-ясна представа за възможните пътища, по които ще продължи испанската поезия на настоящето и на бъдещето.
lunes, 6 de junio de 2011
viernes, 3 de junio de 2011
Italienisches Liederbuch
3.
¡Cómo enriqueces, cómo me enriqueces!
Estaban algunos de los más ricos de Italia
y yo dije: "estoy a su servicio",
y pensaron: "es más rico que nosotros".
Olimpia albergó al más grande de los dioses,
Éfeso a Artemisa criselefantina,
yo tengo un teléfono y llamo a este número
y tú contestas y dices: "soy yo".
16.
Digan lo que digan de Heliogábalo,
de Mesalina, de Margarita de Navarra,
son invenciones, y todavía no son más
que la sola verdad de sus nombres.
De ti dirán en cambio que ibas a la escuela
y después volvías a casa a hacer los deberes:
alguien tendrá que contar tus milagros.
Por ejemplo la vez en el Ostiense
que llegaste al Correo después de hora
y todo el personal salió cantando
a suplicarte que dejaras la carta,
y después se pusieron a rodar entre las flores
comiendo peonías bajo Scanderberg,
mientras los carteros se lanzaban a volar
con los ojos desorbitados de placer.
O en Fiumicino cuando seis DC8
al saber que te dolía un diente
hicieron una ronda tan ensordecedora
que los peces se asomaban erectos en el mar
y de lo alto caían analgésicos
nebulizados a través de los reactores.
O la vez en Lubriano que tuviste sed
y al instante surgieron tres manantiales de la piedra,
o aquel regreso por la Autostrada del Sole
cuando todos los autos se apartaban
a la línea amarilla de emergencia
para no molestarte, porque dormías.
Recuerdo aquella noche en Laterano
cuando los doce apóstoles de la Basílica
blancos y teatrales delante de los reflectores
se movieron y te señalaron con el dedo
a ti que corrías por la plaza con el perro,
y también una vez que te siguió un tranvía
enamorado, fuera de los rieles.
Y no has dejado de esparcir prodigios;
subviertes, es verdad, el orden natural
pero he esperado tanto que alguien lo subvirtiera.
1973
Poemas de Juan Rodolfo Wilcock (Argentina, 1919 - Italia, 1978), del libro Italienisches Liederbuch, 34 poemas de amor (Huesos de Jibia, Buenos Aires, 2010; traducción del italiano de Guillermo Piro)
Máquina de trinar
Como quien postula
su secreta indefensión
como quien busca gimiendo
o girando en ¿la gracia suficiente?
como un dibujo fijo
embrujado en la pared
como el sueño de un mundo
tan compacto de voces.
Poema de Walter Cassara (Buenos Aires, 1971), del libro Máquina de trinar (Huesos de Jibia, Buenos Aires, 2006)
Etiquetas:
Buenos Aires,
Cuaderno de lecturas,
Huesos de Jibia,
Walter Cassara
jueves, 2 de junio de 2011
La ambigüedad, esa gran carnívora
Mis mejores maestros, tanto en arte como en literatura, fueron las calles por las que vagué.
Era obvio que no iba a triunfar en la vida de una forma convencional, y por eso escribía y pintaba.
El miedo a la conciencia es la película casera favorita de todo el mundo.
Con la aparición de los Beat, tanto en su versión de movimiento literario como de empresa comercial, todo cambió.
Por muy a la última que creas estar siempre hay alguien más enterado que tú.
Me sentía dividido: por una parte quería estar solo y por otra, acompañado, lo cual se traducía en que siempre quería estar en otro lugar.
Un gran defecto de la poesía, o uno de sus mayores atractivos -depende de cómo se mire- es que pretende abarcarlo todo. A la fría luz de la razón, escribir poesía es imposible.
La ambigüedad, esa gran carnívora.
Fragmentos procedentes de las memorias de Charles Simic Una mosca en la sopa (Vaso Roto, Madrid, 2010; traducción de Jaime Blasco)
Era obvio que no iba a triunfar en la vida de una forma convencional, y por eso escribía y pintaba.
El miedo a la conciencia es la película casera favorita de todo el mundo.
Con la aparición de los Beat, tanto en su versión de movimiento literario como de empresa comercial, todo cambió.
Por muy a la última que creas estar siempre hay alguien más enterado que tú.
Me sentía dividido: por una parte quería estar solo y por otra, acompañado, lo cual se traducía en que siempre quería estar en otro lugar.
Un gran defecto de la poesía, o uno de sus mayores atractivos -depende de cómo se mire- es que pretende abarcarlo todo. A la fría luz de la razón, escribir poesía es imposible.
La ambigüedad, esa gran carnívora.
Fragmentos procedentes de las memorias de Charles Simic Una mosca en la sopa (Vaso Roto, Madrid, 2010; traducción de Jaime Blasco)
Etiquetas:
Charles Simic,
Cuaderno de lecturas,
Jaime Blasco,
Vaso Roto
Suscribirse a:
Entradas (Atom)